นิวซีแลนด์ ตอนมุ่งหน้าสู่อาเธอร์พาส

วันที่ 14 เม.ย.53 เราออกจากเมืองไครเชิร์ตราว 7.30 am. มุ่งหน้าสู่เส้นทางที่ได้ชื่อว่าสวยที่สุด คือเราจะมุ่งหน้าไป arthur's pass โดยใช้เส้นทางสาย 73 เป็นเส้นทางชมวิว เพราะสวยตลอดเส้นทางจริงๆ ระยะทาง 156 km ใช้เวลา 1h 58m เพราะต้องขับด้วยความเร็วไม่เกิน 100 km/h แม้จะไม่มีรถก็ตาม กฎเขาเข้มมากๆ ไม่อยากเสี่ยงเพราะค่าปรับแพงจริงๆ และเราก็ขับรถชมวิวได้เรื่อยๆ เพลินดี จะว่าไปวันนี้ก็เป็นการขับรถทางไกลวันนิวซีแลนด์วันแรกนะเนี่ยะ

เส้นทางนี้จะต้องผ่านเมืองเล็กๆ หลายเมือง เริ่มตั้งแต่ Darfield - Sheffield - Springfield เวลาขับผ่านเมืองต้องลดความเร็วตาม speed limit ของเมืองคือประมาณ 50 km/h เรามาแวะทานอาหารเช้าที่เมือง Springfield เมืองนี้เป็นเมืองสุดท้ายที่มีปั๊มน้ำมัน หากเลยเมืองนี้ไปก็ต้องขับกันอีกไกล แต่น้ำมันรถเรายังเต็มอยู่เลยเพราะตอนเช่ารถเขาเติมเต็มถังมาให้ ขับช้าๆนี่ก็ประหยัดน้ำมันดีเหมือนกัน แต่ที่ต้องเติมคืออาหารค่ะ ลูกทัวร์เริ่มหิวกันแล้ว ที่จริงก็ทำแซนวิชมาทานในรถแล้วล่ะ แต่ไหนๆแล้วต้องชิมร้านพื้นเมืองด้วย เดี๋ยวไม่ถึง เราแวะร้าน shark cafe คนขายเป็นคนแก่ตายาย 2 คน พายและกาแฟอร่อยมาก สโลแกนของร้านคือ come on in for yummy food & friendly service ซึ่งก็ไม่ผิดจากสโลแกนเลย ร้านนี้ภายในมีภาพพระพุทธรูปตกแต่งเต็มไปหมด เขาบอกว่าซื้อมาจากเมืองไทย และชอบเมืองไทยมากด้วย ภูมิใจจัง ใครผ่านไปอย่าลืมแวะนะ อร่อยจริงๆ ที่สำคัญห้องน้ำก็สะอาด ที่นี่หาห้องน้ำเข้ายากพอสมควร อิ่มแล้วก็เดินทางต่อได้ คนขายยังมีน้ำใจแนะนำที่เที่ยวให้แวะถ่ายรูปด้วยนะ

ขับรถออกมาได้ประมาณ 10 km ก็ถึง Castle hill ที่ป้าขายพายแนะนำ สวยจริงด้วย บริเวณนี้เป็นที่ส่วนบุคคล เราจะมองเห็น หินปูนขนาดน้อยใหญ่ซึ่งเกิดจากการถูกน้ำสึกกร่อนอายุประมาณ 30-40 ล้านปี หินบริเวณนี้นำไปสร้าง วิหารไครเชิร์ตนะ และจุดนี้เป็นจุดเริ่มต้นของการปีนภูเขาที่นิวซีแลนด์ นอกจากนี้บริเวณนี้ยังเป็นที่สำคัญทางประวัติศาสตร์เพราะใช้เป็นที่เก็บอาหารของชาวเมารี เรียกว่า คูราทาฟิติ ( kura tawhiti) แปลว่า ขุมทรัพย์จากแดนไกล และเป็นเส้นทางเชื่อมไปฝั่งตะวันตกซึ่งเป็นดินแดนแห่งธารน้ำแข็ง

ขับรถไปตามเส้นทางสาย 73 เป็นทาง 2 เลนสวนกัน highway นะเนี่ยะเราเห็นแกะมากกว่าคนอีก นานจะมีรถสวนมาสักคัน แต่ที่ไม่ค่อยอยากเจอเท่าไรคือรถตำรวจ อิอิ และแล้วก็มาถึง arthur's pass ซึ่งเป็นเส้นทางผ่านช่องเขา southen alps ฝั่งตะวันตกบนความสูง 924 m เป็นเส้นทางขนทองไปไครเชิร์ต และตั้งชื่อเส้นทางนี้ตามชื่อผู้ค้นพบ arthur dobson ชาวยุโรปที่ค้นพบเส้นทางในปี 1864 ขับรถมาถึงบริเวณนี้ภูมิประเทศก็เปลี่ยนไปเป็นคนละเรื่องเลย จากที่ดูแห้งแล้งกลายเป็นป่าชื้น อากาศเย็นลงอีก เขาบอกกว่าเขานี้บังไม่ให้ฝนไปตกอีกฝั่งหนึ่ง แต่ก็สวยคนละแบบค่ะ

เจอแล้วนกเคีย (kea) นกประจำถิ่นที่นี่เป็นนกแก้วภูเขาขนาดใหญ่ที่จัดว่าฉลาดที่สุดในโลก ด้วยนิสัยขี้เล่น ไม่กลัวคน ทำให้ปัจจุบันนี้เหลือเพียงแค่ 5000 ตัวแล้ว จึงถูกขึ้นทะเบียนให้เป็นสัตว์สงวนเรียบร้อยโรงเรียนนิวซีแลนด์แล้ว เราพบมันระหว่างทาง 2-3 ตัว เลยจอดรถดูปรากฏว่ามันเข้ามาเล่นเกาะบนรถ น่ารักดีแต่ด้วยความที่มันตัวใหญ่ เราเลยกลัวมันแทนที่มันจะกลัวเรา
ขับรถมาเรื่อยๆได้ยินเสียงน้ำตกดังมาก มองหาไปทางป่าอยู่นานก็ไม่เห็น แต่ทำไมเสียงยิ่งใกล้ มองอีกทีเห็นว่าอยู่ตรงหน้าเอง เข้าใจสร้างเป็นการป้องกันน้ำไหลมาจากเขาแล้วถนนพังได้ดี ไหนๆจะไหลลงมาแล้วก็ทำทางให้ไหลเป็นเรื่องเป็นราวเลย
ก่อนหน้านี้ขับรถผ่านสะพานเลนเดียว ที่รถต้องรอให้อีกฝั่งผ่านมาก่อนเราจึงข้ามไปได้ พวกเราเรียกว่า สะพานน้ำใจ ก็ว่าแปลกแล้ว นี่มาเจอสะพานเลนเดียวที่ใช้ร่วมกันทั้งรถและรถไฟ เออประหยัดดีแท้ ถ้าเป็นเมืองไทยจะข้ามแต่ละทีคงเครียดทีเดียว ที่นี่เขาทำได้เพราะประชากรเขาน้อยและมีวินัยในการขับรถมากๆๆ ตอนนี้เป็นการขับรถชมวิวทิวทัศน์ ตอนหน้าจะพาไปเที่ยวอุทยานฯค่ะ